Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Φρανσουά Ολάντ: «Όχι» στην κηδεμονία της Ελλάδας. Πρέπει να φέρουμε την ανάπτυξη πίσω στην Ευρώπη.

Ο Φρανσουά Ολάντ
Αντίθετος σε κηδεμονία της Ελλάδας δηλώνει σε συνέντευξή του στη Real news o υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ. «Αποκλείεται, από την πλευρά μου, κηδεμονία της Ελλάδας από τις Βρυξέλλες ή οποιονδήποτε άλλον» λέει χαρακτηριστικά και προσθέτει: «Όταν ακούω να προτείνονται τέτοιες λύσεις, νιώθω πραγματικά αποτροπιασμό».
Ο κ. Ολάντ εκτιμά ότι το δεύτερο πακέτο δ«Θα κάνω τις εξοικονομήσεις που χρειάζονται, αλλά ταυτόχρονα δεν θα θυσιάσω τα συμφέροντα της χώρας μας», είπε ο Ολάντ μιλώντας σε γαλλικό τηλεοπτικό σταθμό.

Οι στόχοι που θέτει ο Σοσιαλιστής πολιτικός για το έλλειμμα βασίζονται σε προβολές περί ανάπτυξης 1,7% το 2013, 2% το 2014 και από 2 ως 2,5% για την περίοδο από το 2015 ως το 2017--ποσοστά τα οποία πολλοί οικονομολόγοι θεωρούν υπερβολικά αισιόδοξα.

Ο Ολάντ επισήμανε ότι εάν δεν γίνει τίποτε προκειμένου να τονωθεί η οικονομία, η ανάπτυξη πράγματι θα αποδειχθεί χαμηλότερη από τις προβλέψεις, στη Γαλλία όσο και στην Ευρώπη, θέτοντας εν αμφιβόλω τους στόχους για την μείωση του ελλείμματος. Τόνισε ότι προτεραιότητα οφείλει επομένως να είναι η εξασφάλιση ανάπτυξης μάλλον, παρά η επιβολή μέτρων λιτότητας.

«Πρέπει να φέρουμε την ανάπτυξη πίσω στην Ευρώπη και θα πρέπει να προσαρμόσουμε τους στόχους μας για την μείωση του ελλείμματος ανάλογα», δήλωσε ο Ολάντ μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο France 2.

Ο Ολάντ εδώ και καιρό υποστηρίζει ότι θα επαναδιαπραγματευτεί το νεοπαγές δημοσιονομικό σύμφωνο της ΕΕ με στόχο να συμπεριληφθούν σε αυτό ρήτρες για την οικονομική ανάπτυξη και την δημιουργία θέσεων απασχόλησης, και η θέση του έχει αρχίσει να προσελκύει υποστήριξη από κεντροαριστερά κόμματα στη Γερμανία και στην Ισπανία.

«Είμαι ένας Ευρωπαίος ο οποίος πρόκειται να αλλάξει την κατεύθυνση της Ηπείρου», δήλωσε ο Ολάντ. «Η Γερμανία δεν θα έπρεπε να αποφασίσει την κατεύθυνση της Ευρώπης μόνη της», πρόσθεσε.

Ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών έχει υποστηρίξει πως η Ευρώπη γνωρίζει ότι το σύμφωνο έχει ελαττώματα και, εάν επανεκλεγεί, θα το επαναδιαπραγματευτεί από την αρχή της θητείας του. «Εάν η Ευρώπη δεν είναι σε θέση να λάβει αποφάσεις, δεν θα επικυρώσω το σύμφωνο διότι θεωρώ πως αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό όσον αφορά την ανάπτυξη», είπε στο France 2.

ιάσωσης της χώρας είναι ένα θετικό βήμα προς τα εμπρός, αλλά ανεπαρκές. Όπως επισημαίνει, χωρίς επανεξισορρόπηση και χωρίς ανάπτυξη «δεν κάνουμε τίποτα άλλο αυτή τη στιγμή από το να αγοράζουμε χρόνο».

Η ανάπτυξη, επισημαίνει, είναι η πιο μεγάλη παράβλεψη της πολιτικής απάντησης στην ευρωπαϊκή κρίση. «Πρέπει να υπάρξει ένα νέο κλίμα εμπιστοσύνης, μεταξύ των Ευρωπαίων εταίρων» προσθέτει, ξεκαθαρίζοντας ότι «δεν πρόκειται να πληρώσει κάποιος για κάποιον άλλον».

Ο κ. Ολάντ αποφεύγει να κάνει προβλέψεις για τις εκλογές στην Ελλάδα και δηλώνει: «Οι Έλληνες κρίνουν. Εύχομαι και ελπίζω, κυρίως, την εδραίωση μιας ισχυρής ελληνικής κυβέρνησης».

«Πρέπει να φέρουμε την ανάπτυξη πίσω στην Ευρώπη και θα πρέπει να προσαρμόσουμε τους στόχους μας για την μείωση του ελλείμματος ανάλογα», δήλωσε ο Ολάντ μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο France 2.

Ο Ολάντ εδώ και καιρό υποστηρίζει ότι θα επαναδιαπραγματευτεί το νεοπαγές δημοσιονομικό σύμφωνο της ΕΕ με στόχο να συμπεριληφθούν σε αυτό ρήτρες για την οικονομική ανάπτυξη και την δημιουργία θέσεων απασχόλησης, και η θέση του έχει αρχίσει να προσελκύει υποστήριξη από κεντροαριστερά κόμματα στη Γερμανία και στην Ισπανία.

«Είμαι ένας Ευρωπαίος ο οποίος πρόκειται να αλλάξει την κατεύθυνση της Ηπείρου», δήλωσε ο Ολάντ. «Η Γερμανία δεν θα έπρεπε να αποφασίσει την κατεύθυνση της Ευρώπης μόνη της», πρόσθεσε.

Ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών έχει υποστηρίξει πως η Ευρώπη γνωρίζει ότι το σύμφωνο έχει ελαττώματα και, εάν επανεκλεγεί, θα το επαναδιαπραγματευτεί από την αρχή της θητείας του. «Εάν η Ευρώπη δεν είναι σε θέση να λάβει αποφάσεις, δεν θα επικυρώσω το σύμφωνο διότι θεωρώ πως αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό όσον αφορά την ανάπτυξη», είπε στο France 2.

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Ο Στέφανος Μάνος συμφωνεί με τους "Νέους Μεταρρυθμιστές" κι ο προοδευτικός κόσμος συμφωνεί στο ερώτημα: Tι δουλειά έχουν αυτοί στο ΠΑΣΟΚ;

Πολιτική στήριξη στο Γιάννη Ραγκούση και τους Νέους Μεταρρυθμιστές παρείχε μέσω twitter ο Στέφανος Μάνος.

O Στέφανος Μάνος δηλώνει πως συμφωνεί με Ραγκούση
και Νέους Μεταρρυθμιστές στον προσωπικό του
λογαριασμό στο twitter
Ο πατέρας του νεοφιλευθερισμού στην Ελλάδα δήλωσε χαρακτηριστικά πως "προσεγγίζουν τις ιδέες του" οι ανακοινώσεις της νεοδεξιάς φράξιας που φέρει πριν από όλα ως συγκολλητική ουσία τον κρατισμό που δήθεν καταγγέλλει. Άλλωστε οι περισσότεροι υπογράφοντες των σχετικών κειμένων είναι ειδικοί ή γενικοί γραμματείς υπουργείων, περιφερόμενοι αυλοκόλακες και αποτυχημένοι κομματάρχες που τελευταία έχουν συμμαχήσει με τους γνωστούς λοχαγούς του Πα.Σο.Κ. σε μια λυκοφιλία επιβίωσης και αναπαρωγής τους στον κρατικό μηχανισμό κάτι που δεν γίνεται χωρίς τη συμμετοχή των "λογαχών" στην κυβέρνηση.Μοναδικό τους πολιτικό σωσίβιο αποτελεί η υποστήριξη υλική και προφορική της καλής έξωθεν μαρτυρίας των δανειστών.

Πρόκειται στην πράξη για τη γνωστή από καιρό συνιστώσα που εκθειάζει με την πρώτη ευκαιρία τους δανειστές με αρωγό το μιντιακό κατεστημένο και την ντόπια καφαλαιουχική ολιγαρχία. Ωστόσο παρά το γεγονός πως έχουν εξασφαλισμένη την κάλυψη των διαπλεκόμενων συμφερόντων και εγγυημένη τη δημόσια προβολή, το προφιλ του "καλού Σαμαρείτη" της Τρόικα και των πιστώτών δε φαίνεται να πουλάει στον κόσμο. Κι αυτό γιατί, εξαιρετικά αμφίβολη θεωρείται η επανεκλογή των κυβερνητικών  think tank  της όλης πρωτοβουλίας με προεξάρχοντα τα ονόματα των Διαμαντοπούλου, Ραγκούση, Μόσιαλου και του "φτωχού" τους ιδεολογικού συγγενή Μιχάλη Χρυσοχοϊδη. Απ΄τους συμμάχους των προηγουμένων όμως φαίνεται να διασώζεται απ' το κάδρο της λάϊκής απαξίωσης ο θιασώτης μεν των ίδιων ιδεών αλλά αγαπημένο παιδί των media, Ανδρέας Λοβέρδος.

Στο επιπεδο της νεολαίας τώρα , ενθαρρυντικό δείγμα αποτελεί πως οι μόνοι νέοι που συναινούν στις νεοφιλελεύθερες λογικές μετάλλαξης της Κεντροαριστεράς με πυξίδα ζωής τον προσωπικό τους πολιτικό καρριερισμό είναι -πέραν της Νεολαίας της Δημοκρατικής Συμμαχίας- οι γνωστοί μισθοφόροι του Κ.Σ της ΠΑΣΠ ΤΕΙ.

Οι "νέοι" με τα γερασμένα μυαλά που βαφτίζουν μεταρρύθμιση την απορρύθμιση των εργασιακών δικαιωμάτων της Νέας Γενιάς και που δυστυχώς έχουν μετατρέψει την ιστορική σπουδαστική παράταξη σε ανελκυστήρα προσωπικής μικροδιευθέτησης και κομμάτι της πολιτικής ιστορίας καθώς χρόνια τώρα την αποστερούν από την εκδήλωση του ουσιαστικού ιδεολογικού της στίγματος, δηλαδήτο δικαίωμα της κινηματικής έκφρασης των φοιτητών, είναι οι λιγοστοί ιδεολογικοί ταλιμπάν της νεοφιλελεύθερης κατάληψης του Πα.Σο.Κ.

Σχόλιο:

Ας κάνουν ότι θέλουν οι "κύριοι"...παλαιοί και νεοπροσληφθέντες υπάλληλοι υπουργών αλλά μετά τη δήλωση στήριξης του κατεξοχήν απολογητή του νεοφιλευθερισμού Στέφανου Μάνου, η δική μου απορία αλλά και πολλών άλλων λογικών ανθρώπων φαντάζομαι είναι η εξής;

ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΣΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ??!!
ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ?

Γιατί οι ιδέες τους δε θυμίζουν σε τίποτα όχι αριστερά αλλά ούτε έστω το θολό πολιτικό στίγμα του περιώνυμου "κοινωνικού" κέντρου...
ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΕΣ ΣΥΝΗΤΡΗΤΙΚΕΣ, ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ...ΙΔΕΕΣ ΔΕΞΙΕΣ και μάλιστα δεξιά "βγαίνοντας"!!!

Δυστυχώς όσο οι ιδέες αυτές θα είναι η κυρίαρχες η Δημοκρατική Παράταξη, η Πατρίδα μας και η Νέα Γενιά θα είναι καταδικασμένες να μην έχουν μέλλον...

Δάνος Γεωργίου

Την επιβολή φόρου Τόμπιν θα επιδιώξει ο Ολάντ!!!



Την επιβολή φόρου Τόμπιν θα επιδιώξει ο Ολάντ
Ο Προεδρικός Υποψήφιος των Γάλλων Σοσιαλιστών
Φρανσουά Ολλάντ

Τη στιγμή που η Ευρώπη φαίνεται να επανατοποθετείται προοδευτικά στα ζητήματα που αφορούν την Ένωση με επικείμενο αποκορύφωμα την επιτυχημένη εκλογική καταγραφή και την ενδεχόμενη νίκη των Σοσιαλιστών σε Γαλλία-Γερμανία μετά από χρόνια εκλογικής ανομβρίας και σε συνδυασμό με την άνοδο των φιλερωπαϊκών δυνάμεων της Οικολογίας, στην Ελλάδα οι πολιτικοί εκπρόσωποι της Τρόικα και των δανειστών επιμένουν πως οι συμμαχίες με τον Ευρωπαϊκό Νότο και ο προοδευτικός μεταρρυθμισμός της Ένωσης είναι λαϊκισμός, επιμένουν να ορκίζονται στο Μνημόνιο. 
Πιο συγκεκριμένα, ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών για τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, Φρανσουά Ολάντ, δήλωσε ότι θα εξετάσει λεπτομερώς την δημοσιονομική Συνθήκη της ΕΕ ώστε να περιλαμβάνει έναν φόρο στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές, τον γνωστό και ως «φόρο Τόμπιν», για την χρηματοδότηση του κεφαλαίου στους τομείς της ενέργειας, της εκπαίδευσης και της αστικής ανάπτυξης.

Ο Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος έχει κάνει κεντρικό σύνθημα της προεκλογικής του εκστρατείας την επαναδιαπραγμάτευση του νέου δημοσιονομικού συμφώνου που υπογράφηκε αυτό τον μήνα από τους 25 ευρωπαίους ηγέτες, είπε ακόμη ότι θα ήθελε να αλλάξει ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

"Αυτό το Κίνημα έρχεται από πολύ μακρυά για να πάει πολύ μακρυά..."


Κείμενο που μοίρασαν Νέοι της ΠΑΣΠ Νομικής κατά τη διάρκεια της Εθνικής Συνδιάσκεψης του Πα.Σο.Κ

Εδώ και δυόμισι χρόνια παρατηρούμε την περιδίνηση της χώρα μας στον φαύλο κύκλο των μνημονίων, της υφεσιακής πολιτικής και της λιτότητας που στραγγαλίζει τους μισθούς αλλά ταυτόχρονα και τη Δημοκρατία μας.

Η νεοφιλελεύθερη πλειοψηφία της Κομισιόν, η ευρωπαϊκή Δεξιά όπως εκφράζεται από το δίδυμο Μέρκελ - Σαρκοζί και Η πλήρης αποχαλίνωση των αγορών που κατά τις νεοδεξιές συνταγές επιμένουν να προηγούνται της Πολιτικής Βούλησης έχουν οδηγήσει την Ένωση στο σύνολο της και ειδικότερα την πατρίδα μας σε πιστωτική ασφυξία. Απ' την άλλη μεριά, ο χορός των εκβιαστικών διλημμάτων του τύπου "ευρώ ή δραχμή", "τακτική ή άτακτη χρεοκοπία" έχει κοντά πόδια και δεν μπορεί να συνεχιστεί. Γιατί... Αυτό που θέτει επ' αμφιβολία είναι στην πραγματικότητα η ίδια η νομιμοποιητική βάση του δημοκρατικού πολιτεύματος, δηλαδή η ανόθευτη συμμετοχή των πολιτών και η εμπιστοσύνη στους θεσμούς.

Έτσι, παράλληλα με το έλλειμμα που προσμετράται με λογιστικό τρόπο καταγράφεται πολύ έντονα ένα ΕΛΛΕΙΜΜΑ, ΘΕΣΜΙΚΟ, ΠΟΛΙΤΙΚΟ και εν τέλει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ωστόσο, κάτι που ουδέποτε έγινε αντιληπτό είναι πως το πραγματικό δίλλημα δεν έχει αποκλειστικά και μόνο έναν αποδέκτη. Είναι σίγουρα εσωτερικό ως προς το δέκτη-δανειζόμενο αλλά και εξωτερικό ως προς τον δανειστή. Αυτό σημαίνει πως με την  Ελλάδα του 2012 να θυμίζει ολοένα και περισσότερο το καθεστώς της Βαϊμάρης οι Ευρωπαίοι εταίροι μας βρίσκονται μπροστά σε δύο ιστορικές επιλογές:

Είτε να συμπεριφερθούν κοντόφθαλμα όπως οι νικητές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και να επιβάλλουν δυσβάσταχτους όρους εκτρέφοντας παράλληλα το τέρας του Φασισμού ή να αντιληφθούν το πολύ απλό που κατανόησαν οι νικητές του Β' Παγκοσμίου....ότι, δηλαδή μετά από μια μεγάλη καταστροφή χρειάζεται Σχέδιο Μάρσαλ και ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ. 

Ανοικοδόμηση η οποία περνά επιτακτικά μέσα από το μονοπάτι της ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΘΕΣΜΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ και την ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ.

 Ευρώπη των Πολιτών κι όχι των Πιστωτών

Άλλωστε, αυτό που βιώνει η Ελλάδα στην παρούσα φάση δεν είναι τίποτε άλλο από την εσωτερική ενωσιακή αντίφαση, τον οικονομικό ανταγωνισμό του βιομηχανικού Βορρά και του Νότου των αργών, μεσογειακών ρυθμών ανάπτυξης ταυτόχρονα με το θεμελιώδες ερώτημα "προς ποιά Ευρώπη βαδίζουμε". Με τις πρωτοβουλίες πολιτικής ενοποίησης να έχουν σταματήσει στο γαλλο-ιρλανδικό όχι στο Ευρωσύνταγμα και τη δογματική ακαμψία του Βερολίνου που επιμένει στη στρατηγική γερμανοποίησης της Ευρώπης, το κοινό Νόμισμα και το Κοινό Όραμα κλυδωνίζονται στη βάση της δημιουργίας στείρων εθνικών ανταγωνισμών. ΓΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΟΠΩΣ ΘΕΤΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΛΟΪΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΙΚΑ ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ, ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΚΑΙ ΟΥΤΩ ΚΑΘΕΞΗΣ ΑΛΛΑ Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ.

Άλλωστε η Αλλαγή στην Ελλάδα περνά μέσα από την Αλλαγή στην Ευρώπη.

 Σ' αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι προτάσεις μας για:
1.      Φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών
2.      Άμεση έκδοση ευρωομολόγου
3.      Εξαφάνιση φορολογικών παραδείσων με την απαγόρευση και την ποινικοποίηση κάθε είδους συναλλαγής των Ευρωπαίων μαζί τους
4.      Όχι στο Σύμφωνο Σταθερότητας λάστιχο για τους ισχυρούς που το επικαλούνται κατά το δοκούν. Ναι στη Σταθερότητα, οικονομική, κοινωνική και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ που θα εξασφαλίζεται μέσα από ένα παράλληλο σύμφωνο, ένα ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΒΟΡΡΑ-ΝΟΤΟΥ
5.      Οικονομική εξειδίκευση της ρήτρας αλληλεγγύης της Συνθήκης της Λισαβόνας στη λογική της ανακύκλωσης πλεονασμάτων και θωράκισης του Κοινού Νομίσματος από τις επιθέσεις των κερδοσκόπων.
6.      Αλλαγή του καθεστώτος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με τη θέσπιση της δυνατότητας της απευθείας χρηματοδότησης των κρατών αντί του σημερινού παραλογισμού της σύναψης δανείων μόνο με ιδιώτες πιστωτές εντός Ευρώπης.
7.      Συγκρότηση Ευρωπαϊκού Οργανισμού Αξιολόγησης. Προς το παρόν μια μικρή ομάδα τριών ιδιωτικών φορέων (όλες με έδρα τις ΗΠΑ) ελέγχουν το 95% της αγοράς αξιολόγησης. Οι κανόνες πίσω από τη λειτουργία αυτών των οργανισμών έχουν σχεδιαστεί ειδικά για να είναι ασαφείς ενώ υπάρχει παντελής έλλειψη δημόσιας εποπτείας. Μόνη λύση όπως από νωρίς έχει επισημάνει το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα η τιθάσευση των αγορών με τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Ανεξάρτητου Οργανισμού Αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας για την καταπολέμηση των αντιφάσεων της βαθμολογίας των ιδιωτών επιστρέφοντας πίσω την κανονιστική εξουσία στα δημόσια ιδρύματα.
Μέσα απ’ αυτήν την πλατφόρμα για Δημόσια Πιστωτική Πολιτική καλούμαστε να ξεφύγουμε από το νέο-δεξιό ιδεολόγημα του κράτους νυχτοφύλακα και να διατρανώσουμε σε Ελλάδα και Ευρώπη πως Η ΑΓΟΡΑ ναι, ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΛΟΥΤΟ, Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΝ ΔΙΑΝΕΜΕΙ ΔΙΚΑΙΑ!!!

Δυστυχώς με το Μνημόνιο 2, η κυβέρνηση επέλεξε άλλο μονοπάτι, αυτό της περαιτέρω απομείωσης της διαπραγματευτικής μας ικανότητας χωρίς αντισταθμιστικά μέτρα ενώ ο  Γαλλο-Γερμανικός Άξονας κέρδισε πολύτιμο χρόνο στην θωράκιση των οικείων χρηματοπιστωτικών του ιδρυμάτων και αποδέσμευσε τα εναπομείναντα ελληνικά ομόλογα αφήνοντας την Ελλάδα παγερά μόνη σε ένα ενδεχόμενο πιστωτικό γεγονός.

Οι παραλείψεις και τα λάθη που ανήκουν πλέον  στο παρελθόν, μπορούν και οφείλουν να διορθωθούν. Το πρόσταγμα για μια πολιτική συνυφασμένη με το κράτος δικαίου και το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, μια πολιτική ικανή να διαπραγματεύεται και όχι να υποκύπτει, μια πολιτική με μεταρρυθμιστικό δυναμισμό απέναντι στους πιστωτές είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Πολιτική που θα έρθει μέσα από τη συγκρότηση ευρωπαϊκών συμμαχιών στο πλαίσιο των βαλλόμενων οικονομιών του Νότου,  ενός Κινήματος Αλληλεγγύης και Αλλαγής.

Από την ευρωπαϊκή κρίση στη Λύση της κρίσης του πολιτικού συστήματος

Βέβαια, η κρίση δεν αντικατοπτρίζεται μόνο σε Ευρωπαϊκό και οικονομικό επίπεδο. Αντίθετα, ο ανταγωνισμός των αγορών και ο αλληλοσπαραγμός των οικονομικών συμφερόντων με τους δημοκρατικούς θεσμούς αποτυπώνεται σε επίπεδο εσωτερικό με τη μορφή της αμφισβήτησης της αξιοπιστίας της οργανωμένης πολιτείας και συνολικά του πολιτικού συστήματος. Γι’ αυτό το λόγο και δεδομένης της ανάγκης συστράτευσης όλων των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων το πρώτο βήμα για το ποιοτικό άλμα προς τα μπρος αποτελεί για μας τους Νέους και Σοσιαλιστές η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Η επιστροφή αυτή συνιστά προαπαιτούμενο για την διασφάλιση της αξιοπιστίας και της διαφάνειας των θεσμών, κρίκο θωράκισης της Δημοκρατίας μας. Το δυστύχημα της καραμανλικής διακυβέρνησης της χώρας, η λογική του «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» καθώς και η σοσιαλφιλελεύθερη εκδοχή της ρεμούλας και της πελατοκρατείας οφείλει να αποφευχθεί για τις παρούσες και τις μέλλουσες γενιές μέσα από τα κατάλληλα ελεγκτικά αντίβαρα.

Για μας ο θεσμικός εκσυγχρονισμός, η διαφάνεια του πολιτικού συστήματος περνά μέσα από συγκεκριμένες αλλαγές που θα αποκαταστήσουν την πίστη των Πολιτών στη Δημοκρατία και τα όργανα της. H νέα Βουλή που θα προκύψει μετά τις εκλογές πρέπει να είναι αναθεωρητική. Μια Βουλή όχι των Λαζάρων της πολιτικής μονοτονίας  του χτες μα με ουσιαστικό περιεχόμενο που θα ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ, δε θα διευθετεί, θα ΝΟΜΟΘΕΤΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ και δεν θα φωτογραφίζει.

Η δική μας συμβολή στο διάλογο της θεσμικής και πολιτικής ανανέωσης περιλαμβάνει τις εξής θέσεις:
1.      Αλλαγή του Νόμου Περί Ευθύνης Υπουργών. Κατάργηση του άρθρου 86 του Συντάγματος «περί ευθύνης υπουργών» και της ασυλίας των βουλευτών. Οι υπουργοί ελέγχονται και δικάζονται, όπως κάθε πολίτης, από την τακτική δικαιοσύνη. Κάθε βουλευτής και κάθε δημόσιος λειτουργός υποχρεούται να δημοσιοποιεί το Ε9 του στο διαδίκτυο κάθε έτος.
2.      Αλλαγή του εκλογικού συστήματος στη βάση ολιγοεδρικών περιφερειών βάσει πληθυσμιακών κριτηρίων. Οι βουλευτές εκλέγονται από το Λαό, για να εκπροσωπούν το Λαό κι όχι τετραγωνικά μέτρα στο χάρτη.
3.      Διαφάνεια στα οικονομικά των κομμάτων. Δημοσιοποίηση όλων των εισφορών με μέγιστο όριο τις 2.500 ευρώ με συνεργασία της Επιτροπής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και των οικονομικών εισαγγελέων του Αρείου Πάγου. Ποινή παρακράτησης της δημόσιας χρηματοδότησης σε περίπτωση μη συμμόρφωσης.
4.      Ειδικός νόμος που θα καθιστά την απιστία σε βάρος του Δημοσίου διαρκές έγκλημα χωρίς παραγραφή. 
Ανασύνταξη των εντός των τειχών προοδευτικών δυνάμεων δε νοείται όμως μόνο μέσα απ΄ την διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής επικαιρότητας αλλά δομείται κυρίαρχα στο λόγο που αρθρώνεται πέρα απ΄ τα διεθνή fora, στο εσωτερικό, στην ίδια μας την πατρίδα. Λόγος που δεν μπορεί παρά να προκρίνει την ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ της χώρας με επίκεντρο την ελληνική περιφέρεια. Σ’ αυτή τη διαδικασία είναι περισσότερο αναγκαίο παρά σκόπιμο να ανατραπούν όλα τα ιδεολογήματα των εποχών της δήθεν ευδαιμονίας. Περιφερειακή ανάπτυξη δεν είναι η αντιπαραγωγική κατασπατάληση των κοινοτικών πόρων αλλά η στοχευμένη επανεπένδυση που δημιουργεί νέο πλούτο, νέες θέσεις εργασίας και επιβραβεύει την καινοτομία. Άλλωστε, η γενικευμένη εισοδηματική ενίσχυση από τα κοινοτικά ταμεία και η αύξηση της καταναλωτικής ζήτησης αύξησε τις ανάγκες δανεισμού  και ενίσχυσε τα μεταπρατικά εισαγωγικά τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου σε βάρος των παραγωγικών δυνάμεων της εργασίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αντιπαραγωγικής σπατάλης αποτελούν οι επιδοτήσεις του αγροτικού τομέα που είχαν το παράδοξο αποτέλεσμα να προσθέσουν μεν ανέκοπο εισόδημα στους έλληνες αγρότες, να τους ωθήσουν όμως απ’ την άλλη στην εγκατάλειψη της αγροτικής παραγωγής.

Προϋπόθεση της υπέρβασης και της ανταπόκρισης της ελληνικής περιφέρειας στις νέες προκλήσεις αποτελεί η αναδιάταξη του πρωτογενούς τομέα στη βάση αγροτικών, συνεταιριστικών επιχειρήσεων, που θα συγκεντρώσουν την αγροτική παραγωγή και το απαιτούμενο κεφάλαιο, θα λειτουργούν δημοκρατικά αλλά και επιχειρηματικά, θα εξασφαλίζουν την παραγωγή, τυποποίηση και εμπορία του προϊόντος, θα μειώσουν την εξάρτηση σταδιακά του αγρότη από τις κοινοτικές επιδοτήσεις και το μεταπρατισμό δημιουργώντας προϊόντα ποιοτικά κι ανταγωνιστικά ταυτόχρονα.

Στο μέτωπο της Παιδείας τώρα….Συνυφασμένη με την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική είναι και η στρατηγική που ακολουθείται στον ευαίσθητο χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Αδιαπραγμάτευτη  για μας, τα μέλη της Πανελλήνιας Αγωνιστικής Σπουδαστικής Παράταξης είναι η απόσυρση  του Νόμου Πλαίσιο Διαμαντοπούλου. Ενός νόμου που δαιμονοποιεί  το Δημόσιο και Δωρεάν Πανεπιστήμιο, παραβλέπει την υποχρηματοδότηση, καταγγέλλει τη Δημοκρατία στο πρόσωπο της Συμμετοχής των Φοιτητών και σε καμία περίπτωση δεν περιορίζει τη διαπλοκή. Πόσο μάλλον…μετατρέπει τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ της χώρας σε έρμαια  ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ  μεγαλοκαθηγητών και παραγόντων της Αγοράς μέσα από τη δημιουργία μιας διορισμένης, ελεγχόμενης και ετεροκατευθυνόμενης δίχως ακαδημαϊκά κριτήρια, Διοίκησης. Μια ρύθμιση που άφησε εκτός Διαλόγου μόνο τους Φοιτητές δίνοντας το νομικό έρεισμα της προς τα κάτω εξίσωσης με τα ΚΕΣ , την ιδωτικοποίηση και τη δημιουργία ενός σύγχρονου προλεταριάτου ακαδημαϊκής κατάρτισης χωρίς συλλογική φωνή και δικαιώματα.

Προκειμένου βέβαια να δοθεί η νέα αυτή πνοή και στην  κατεύθυνση υλοποίησης των παραπάνω χρειάζεται να δοθεί η εκκίνηση των εσωτερικών διαδικασιών του Κινήματος και η επαναθεμελίωση της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ του ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ μέσα από μια ΝΕΑ ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΡΗΞΗ, μια χάρτα της ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΟΡΕΙΑΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ.                               

Απαιτείται ακόμη η καταστατική αναθεώρηση που θα διευρύνει πριν απ’ όλα την εσωκομματική ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ απομακρύνοντας τα φαινόμενα διολίσθησης σε ένα κρατικό κόμμα φεουδαρχών και μικροτιμαριούχων. Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα έχει χρέος πρώτα απ’ όλα στην ιστορική συμβολή στον τόπο να είναι Κίνημα Πολιτών, Κίνημα Αξιών κι όχι τσιφλίκι της εκάστοτε ηγεσίας. Όσοι αντιλαμβάνονται στυγνά τον κατεξοχήν πολιτικό φορέα των προοδευτικών ιδεών ως ανελκυστήρα προσωπικής φιλοδοξίας είναι καταδικασμένοι να μονομαχούν πάνω σε κουφάρια τη στιγμή που η κοινωνία παραμένει παγερά αδιάφορη.

Απομονώνοντας τις φωνές της αλαζονείας και προασπίζοντας τη συλλογική ηγεσία των μελών του Κινήματος είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε με βούληση και τόλμη για τον Επαναστατικό Μεταρρυθμισμό της Κοινωνίας μας, για μια Ελλάδα της Δικαιοσύνης, της Ανθρωπιάς, της Συλλογικής Προκοπής. Για μια γνήσια αναδιανεμητική Προοδευτική Παράταξη που θα εκφράζει τις δυνάμεις του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, της Εργασίας, την προσδοκία της Νέας Γενιάς.
·        Δε χαρίζουμε τις λέξεις στους όψιμους μεταρρυθμιστές. Σε όσους βαφτίζουν «μεταρρύθμιση» την απορρύθμιση της οικονομίας και των εργασιακών δικαιωμάτων της Νέας Γενιάς. Αυτούς που προκρίνουν να είναι αρεστοί στους πιστωτές κι όχι στον Ελληνικό Λαό.

·        Δε χαρίζουμε την παράταξη μας σε εκείνους που επιθυμούν τη μετάλλαξη του Πα.Σο.Κ σε ένα νεοδεξιό κυβερνητικό δεκανίκι.

·        Δεν υποχωρούμε όμως και απέναντι σε όσους εθελοτυφλούν και ρίχνουν την ασπίδα την ώρα της μάχης. Τη κρίσιμη στιγμή που συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές στο χώρο της Κεντροαριστεράς παραδίδουν το Ιστορικό μας Κίνημα στον κατακερματισμό και τη διάλυση σφυρίζοντας δήθεν ανέμελα.

Απέναντι στη νεοφιελελεύθερη κατάληψη του Πα.Σο.Κ, τη συνέχιση πολιτικών που δεν νομιμοποιήθηκαν ούτε από τη βάση του Κινήματος και κυρίως ούτε από τον Ελληνικό Λαό, οι Νέοι Σοσιαλιστές λέμε πως υπάρχει άλλος δρόμος και για τη χώρα και για τη Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη που κάποιοι φρόντισαν να μικρύνουν για να τη φέρουν στα μέτρα τους.

Είναι ο δρόμος της Ανάπτυξης, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και της Ισότιμης Δημοκρατικής Συμμετοχής. Κι αυτός ο δρόμος βρίσκεται στα ΑΡΙΣΤΕΡΑ με πυξίδα τη συγκρότηση μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας που τη στιγμή που άλλοι ορκίζονται στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης των λίγων και ισχυρών θα αντιστέκεται με μόνο όπλο τις κοινές μας ΑΞΙΕΣ!!!

ΓΙΑΤΙ ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΡΩΤΗΣΗ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ΟΦΕΙΛΕΙ  ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!



Το “σύστημα” πιέζει για τον Λαλιώτη



 Τις πρώτες παράπλευρες πιέσεις άρχισε να υφίσταται ο Ευάγγελος Βενιζέλος, προτού ακόμη καλά-καλά αναλάβει και επισήμως καθήκοντα Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, πριν δηλαδή από την αυριανή διαδικασία εκλογής.
Ο απερχόμενος αντιπρόεδρος και Υπουργός Οικονομικών της μεταβατικής κυβέρνησης Παπαδήμου βλέπει, διαβάζει και ακούει… συστάσεις για την επάνοδο του Κώστα Λαλιώτη στο ΠΑΣΟΚ. Προκειμένου να ενισχύσει την επικοινωνιακή και στρατηγική θωράκιση του Κινήματος, ενόψει μιας εκλογικής μάχης που μοιάζει με επιχείρηση…αυτοκτονίας.
Το άλλοτε «θείο βρέφος» είχε παραγκωνιστεί τα τελευταία χρόνια από τον Γιώργο Παπανδρέου. Έμεινε εκτός κεντρικής πολιτικής και εξελίξεων, με ελάχιστη έως υποτυπώδη δυνατότητα παρέμβασης στα τεκταινόμενα. Στο παρασκήνιο που προηγήθηκε της ανάδειξης του Ευάγγελου Βενιζέλου σε μοναδικό… ανάδοχο του «διαγωνισμού» για τη θέση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ο Κώστας Λαλιώτης δεν είχε ενεργό συμμετοχή. Κανείς δεν στράφηκε σε αυτόν, κανείς δεν τον ρώτησε, κανείς δεν τον κάλεσε να αναλάβει ενεργό ρόλο.
Στην τελική ευθεία για τις εκλογές ωστόσο, τώρα που το ΠΑΣΟΚ δεν έχει περιθώρια να στερείται δυνάμεων, πόσο μάλλον ενός παράγοντα με το διαμέτρημα και το εκτόπισμα του Κώστα Λαλιώτη, το «σύστημα» των ΜΜΕ που παραδοσιακά στηρίζει το Κίνημα και στις πιο δύσκολες στιγμές του, στέλνει στον Ευάγγελο Βενιζέλο το ξεκάθαρο μήνυμα ότι πρέπει να… θυμηθεί την ύπαρξη του Κώστα Λαλιώτη. Για το καλό του ΠΑΣΟΚ…

17.03.2012ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ

www.statesmen.gr

Oι "τσάροι"που φέσωσαν την οικονομία

Πώς από το 1996 ως το 2009 δανειστήκαμε το αστρονομικό ποσόν των 260 δισ. ευρώ

Η πορεία της ελληνικής οικονομίας από την είσοδο της ΟΝΕ, την οποία διέβη στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ως την πύλη της εξόδου την οποία κόντεψε να ... διαβεί κατά το πρόσφατο διάστημα στρώθηκε με δάνεια και χαμένες ευκαιρίες.

Από το 1996 ως και πρόσφατα, λίγο πριν από τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, το ελληνικό κράτος, διά των παντοδύναμων τσάρων της οικονομίας, δανείστηκε υπό μορφή ομολόγων και εντόκων γραμματίων το αστρονομικό ποσόν των 260 δισ. ευρώ, ενώ μετά την κορύφωση της κρίσης και στην πορεία προς την παρ΄ ολίγον χρεοκοπία, δηλαδή μετά τις τελευταίες εκλογές, εξέδωσε επιπλέον τίτλους αξίας 27 δισ. ευρώ. Σύνολο: περί τα 290 δισ. ευρώ, με τον όγκο του χρέους να είναι λίγο πάνω από τα 300 δισ. και την ελληνική κυβέρνηση να επιβάλλει σήμερα το σκληρότερο πακέτο λιτότητας στην ιστορία της χώρας.

Δανεικά χωρίς ανάπτυξη
Ο μεγαλύτερος όγκος των δανειακών αυτών υποχρεώσεων υποσκάπτει σήμερα τα ούτως ή άλλως σαθρά θεμέλια της ελληνικής οικονομίας και θα συνεχίσει να λειτουργεί ως τροχοπέδη στην προσπάθεια εξυγίανσης για πολλά χρόνια ακόμη.

Οταν ξέσπασε η διεθνής οικονομική κρίση, το 2008, η ελληνική οικονομία έφερε στις πλάτες της ήδη ένα δυσβάσταχτο βάρος το οποίο είχε συσσωρευθεί από τον όγκο των δανειακών της υποχρεώσεων σε συνδυασμό με την αποδιοργάνωση κάθε ανταγωνιστικής παραγωγικής δραστηριότητας.

Χαρακτηριστικό της έρευνας στα στοιχεία του δανεισμού είναι ότι ο τελευταίος υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών της κυβέρνησης Καραμανλή κ. Ι. Παπαθανασίου έβαλε την υπογραφή του σε εκδόσεις ομολογιακών δανείων και εντόκων γραμματίων συνολικής αξίας που υπερβαίνει τα 60 δισ. ευρώ με θητεία μόλις εννέα μηνών. Ο προκάτοχός του κ. Γ. Αλογοσκούφης την περίοδο 2004-2009 είχε συνάψει δάνεια συνολικού ύψους 125 και πλέον δισ. ευρώ, με κυριότερα επιτεύγματα της υπουργίας του τη δημοσιονομική απογραφή και την εν μια νυκτί αναθεώρηση του ΑΕΠ λίγο αργότερα ούτως ώστε να εμφανίσει μείωση του ελλείμματος.

Είχαν προηγηθεί οι θητείες των δύο τσάρων του ΠαΣοΚ κκ. Ι. Παπαντωνίου και Ν. Χριστοδουλάκη. Ο πρώτος ήταν ο υπουργός που «έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ», ο δεύτερος ήταν ο υπουργός που διαχειρίστηκε τον δημοσιονομικό εφιάλτη των Ολυμπιακών Αγώνων. Η σώρευση δανειακών υποχρεώσεων των δύο υπουργών της κυβέρνησης Σημίτη ανέρχεται για τον μεν κ. Παπαντωνίου σε περίπου 28,7 δισ. ευρώ για μια θητεία πέντε ετών, για τον δε κ. Χριστοδουλάκη σε 42,5 δισ. ευρώ για τα τριάμισι χρόνια κατά τα οποία κάθησε στην καρέκλα του υπουργού Εθνικής Οικονομίας.

Το σύνολο όλων αυτών των δανειακών υποχρεώσεων της τελευταίας 15ετίας ανέρχεται σε περίπου 260 δισ. ευρώ και εξ αυτών τα 200 δισ. είναι απαιτητά εντός της προσεχούς δεκαετίας, κατά την οποία στην Ελλάδα πρέπει πάση θυσίακυριολεκτικά- να γίνει η βιαιότερη δημοσιονομική προσαρμογή. Σε αυτές τις υποχρεώσεις προστίθενται και τα 27 δισ. που έχει δανειστεί ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου από τα τέλη του προηγούμενου έτους. Τα 20 δισ. από αυτά θα πρέπει να έχουν επιστραφεί στους πιστωτές το 2020. Οι Ολυμπιακοί και οι σπατάλες
Τα στοιχεία καταδεικνύουν μια ζοφερή πραγματικότητα: οι ελληνικές κυβερνήσεις, ειδικώς από το 1996 και έπειτα, δανείζονταν αρχικώς με την επίφαση της ένταξης στην ευρωζώνη, εν συνεχεία με στόχο την ολοκλήρωση του τιτάνιου και, όπως αποδεικνύεται, δυσανάλογου για το μέγεθος της χώρας εγχειρήματος των Ολυμπιακών Αγώνων και εν τέλει, όπως απέδειξε η περίοδος διακυβέρνησης Καραμανλή, για την εξυπηρέτηση τρεχουσών αναγκών και χωρίς την παραμικρή διάθεση προσαρμογής στα δεδομένα και στις απαιτήσεις της εποχής.

Η πρόβλεψη των «Financial Τimes» και η «περήφανη» απάντηση Αλογοσκούφη
Σαφή προειδοποίηση για την πορεία της ελληνικής οικονομίας αποτελούσε άρθρο των «Financial Τimes» που δημοσιεύθηκε πριν από δύο χρόνια με τίτλο «Ελλάδα: Τέλος εποχής για την ισχυρή ανάπτυξη».Ο αρθρογράφος Ραλφ Ατκινς σημείωνε ότι έρχεται καταιγίδα και η Ελλάδα κινδυνεύει να γυρίσει πολλά χρόνια πίσω,αλλά ο τότε υπουργός Οικονομίας κ. Γ. Αλογοσκούφης απαντούσε με περισσή αλαζονεία ότι η χώρα βαδίζει τον δρόμο της ανάπτυξης! «Μέσα στην ΟΝΕ,μια νομισματική υποτίμηση δεν αποτελεί πλέον δυνατότητα διαφυγής. O κίνδυνος είναι ότι το μεγάλο βάρος της αναπόφευκτης διαδικασίας προσαρμογής θα πέσει στις μισθολογικές αυξήσεις, στις καταναλωτικές δαπάνες και στις επιχειρηματικές επενδύσεις» έγραφε προφητικά ο Ραλφ Ατκινς και κατέληγε με την πρόβλεψη ότι«μια κάθετη επιβράδυνση θα έχει ως αποτέλεσμα την έξοδο των ελλήνων εργαζομένων στη Δυτική Ευρώπη,για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1960». Απάντηση στο δημοσίευμα έδωσε την ίδια κιόλας ημέρα (!) με επιστολή του ο κ. Αλογοσκούφης.Με έπαρση ανέφερε ότι«παρά τη διεθνή οικονομική αναταραχή,η ανάπτυξη θα διαμορφωθεί το 2009 στο υψηλό επίπεδο του 3,3%» και καταλήγοντας κατακεραύνωνε τον αρθρογράφο που κινδυνολογούσε!

Τι είναι τα «ομόλογασκουπίδια»
Μετά την υποβάθμιση της Ελλάδας από τη Standard & Ρoor΄s την περασμένη Τρίτη, τα ελληνικά ομόλογα εντάχθηκαν, σύμφωνα με την αξιολόγηση αυτή, στην κατηγορία «junk bonds» ή «ομόλογα-σκουπίδια», όπως είναι η ακριβής μετάφραση του όρου. Πρόκειται για επισφαλείς τίτλους οι οποίοι εκδίδονται από κάποιο κράτος ή ιδιωτική επιχείρηση με χαμηλή πιστοληπτική αξιολόγηση. Αυτό σημαίνει ότι ο εκδότης είναι αφερέγγυος, οι τίτλοι ενέχουν μεγάλο πιστωτικό κίνδυνο και ως εκ τούτου πληρώνουν πολύ μεγάλο τόκο. Πρακτικά ως «ομόλογα υψηλού κινδύνου» αξιολογούνται τα ομόλογα επιχειρήσεων οι οποίες παρουσιάζουν προβλήματα ρευστότητας ή κρατών που βρίσκονται σε πολιτική αστάθεια ή αντιμετωπίζουν κίνδυνο χρεοκοπίας όπως χώρες της Αφρικής και της Ν. Αμερικής.

Τα «junk bonds» έγιναν ιδιαιτέρως δημοφιλή στις χρηματαγορές των ΗΠΑ από τη δεκαετία του 1980 καθώς αυτού του είδους οι τίτλοι περιλαμβάνονταν σε σύνθετα ομόλογα (CDΟ) με σκοπό να προσφέρουν πολύ υψηλές αποδόσεις στους κατόχους τους, κυρίως επενδυτικές τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες. Η εξάπλωση αυτών των «τοξικών τίτλων» οδήγησε στο χείλος της χρεοκοπίας πολλά αμερικανικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που ήταν εκτεθειμένα σε παρόμοιους τίτλους και προκάλεσε την κατάρρευση της Lehman Βrothers το 2008.
Πηγη: Tovima.gr

Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

Αλλαγή στη Γαλλία σημαίνει Αλλαγή στην Ευρώπη και την Ελλάδα!!!

του Γιώργου Ζαμπάρα
μέλους Νεολαίας Πα.Σο.Κ. Γλυφάδας

Ο Φρανσουά Ολάντ γεννήθηκε στην πόλη Ρουέν του Σεν-Μαριτίμ, στις 12 Αυγούστου του 1954. Έκανε σπουδές επιχειρήσεων στη διάσημη HEC του Παρισιού (HEC Paris ή Ecole des Hautes Etudes commerciales de Paris), στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού (Sciences Po) και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης της Γαλλίας (ΕΝΑ). Εργάστηκε στο γαλλικό Ελεγκτικό Συνέδριο (Cour des comptes).
Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, ηττηθείσα την πρώτη Κυριακή των προκριματικών εκλογών των Σοσιαλιστών, αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο για τον Φρανσουά Ολάντ.
Σύντροφοι, από τη δεκαετία του '70 (γνωρίστηκαν στην ΕΝΑ), δεν παντρεύτηκαν ποτέ, αλλά απέκτησαν τέσσερα παιδιά.Από το 1997 έως το 2008 ήταν επικεφαλής των Γάλλων Σοσιαλιστών, πριν τον διαδεχθεί η Μαρτίν Ομπρί, ενώ αποτελεί πιστό υπηρέτη του Σοσιαλιστικού κόμματος (PS) από τα χρόνια του Φρανσουά Μιτεράν.

Αυτοπαρουσιάζεται, στην καμπάνια του, ως ένας «καθημερινός και νορμάλ» πρόεδρος, με το πρόγραμμά του να εστιάζεται στους νέους και στις ιδέες του «Γαλλικού ονείρου» και της  «κοινωνικής δημοκρατίας». Έχει ως προτεραιότητες την αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος και της υιοθέτησης αυστηρότερων κανόνων κατά της κερδοσκοπίας, των φορολογικών παραδείσων και των υψηλών αμοιβών. Έχει προαναγγείλει τη δημιουργία 60.000 θέσεων εργασίας στον τομέα της Παιδείας όπως και το «παραγωγικό συμβόλαιο» στον εργασιακό τομέα. Παράλληλα, σχεδιάζει τη λιγότερη εξάρτηση της χώρας από την πυρηνική ενέργεια. Καλείται να φέρει τη νίκη στους Σοσιαλιστές έπειτα από 17 χρόνια και τρεις διαδοχικές ήττες.
του Γιώργου Ζαμπάρα
μέλους Νεολαίας Πα.Σο.Κ Γλυφάδας

Το προεκλογικό μανιφέστο που θα επαναφέρει τη Γαλλία σε τροχιά ανάπτυξης παρουσίασε  ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών Φρανσουά Ολάντ, καταθέτοντας τις 60 δεσμεύσεις του για την οικονομική και κοινωνική πολιτική. Κεντρικό σημείο του μανιφέστου είναι η δέσμευση του Ολάντ να αυξήσει τους φόρους στις τράπεζες, τις επιχειρήσεις αλλά και τους μεγιστάνες ώστε να χρηματοδοτηθεί το μεγαλύτερο μέρος (τα 17 από τα 29 δισ. ευρώ) των κονδυλίων που απαιτούνται για το μηδενισμό του ελλείμματος έως το 2017. Ετσι, ο φόρος επί των κερδών των επιχειρήσεων θα αυξηθεί από 33% σε 35% για τις μεγάλες επιχειρήσεις ενώ θα μειωθεί στο 30% για τις μεσαίες και στο 15% για τις μικρές εταιρείες.

Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα ευνοηθούν και από τη δημιουργία δημόσιας τράπεζας επενδύσεων. Ο φόρος επί των κερδών των τραπεζών θα αυξηθεί κατά 15%, δεσμεύεται ο Ολάντ που υποσχέθηκε να διαχωρίσει «τον κερδοσκοπικό από τον πιστωτικό τομέα».
Τέλος, ο φόρος εισοδήματος για όσους κερδίζουν πάνω από 150.000 ετησίως θα αυξηθεί από 41% σε 45%. Ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών δεσμεύεται επίσης να καταργήσει τις φοροαπαλλαγές που, όπως επισημαίνει, ευνοούν το πλουσιότερο 5% των πολιτών, αλλά και να προχωρήσει σε μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος ώστε να επιβληθούν υψηλότεροι φόροι στα εισοδήματα που προέρχονται από την πώληση μετοχών και άλλων επενδυτικών προϊόντων.

«Η μεγάλη πλειονότητα των Γάλλων δεν θα χρειαστεί να κάνει άλλες θυσίες», δηλώνει ο Ολάντ, «και αν απαιτηθούν επιπλέον θυσίες, θα γίνουν από τους πλουσιότερους».

Θέσεις εργασίας

Ο Ολάντ δεσμεύεται επιπλέον να δαπανήσει 20 δισ. ευρώ έως το 2017 για τη δημιουργία 150.000 επιδοτούμενων θέσεων εργασίας, την πρόσληψη 60.000 ατόμων σε σχολεία και αστυνομία και την επιδότηση έναρξης μικρών επιχειρήσεων. «Όλες οι προτάσεις έχουν εξασφαλισμένη χρηματοδότηση», βεβαιώνει, και αφήνοντας αιχμές κατά του Νικολά Σαρκοζί, δεσμεύεται να μην αποκλίνει από το πρόγραμμα.
Συνταξιοδοτικό

Σε κοινωνικό επίπεδο, ο Ολάντ τάσσεται υπέρ της απελευθέρωσης των γάμων των ομοφυλοφίλων αλλά και της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια ενώ υπόσχεται να νομιμοποιήσει την ευθανασία για τους ασθενείς σε τελικό στάδιο. Στις δεσμεύσεις του Σοσιαλιστή υποψήφιου περιλαμβάνεται επίσης η αύξηση, από το Σεπτέμβριο, του σχολικού επιδόματος κατά 25%. Στο στρατόπεδο του Σαρκοζί, η αντίδραση ήταν άμεση. «Ο κίνδυνος είναι ότι το πρόγραμμα των Σοσιαλιστών εστιάζει αποκλειστικά στην αύξηση των φόρων και δεν περιέχει θαρραλέες αποφάσεις για τη Γαλλία», επισήμανε από το Νταβός ο Ζαν Φρανσουά Κοπέ, γενικός γραμματέας του UMP, επισημαίνοντας ότι η χώρα πρέπει να συνεχίσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.Στους Γάλλους, πάντως, τα λόγια του Ολάντ είναι μάλλον πειστικά. Μετά την πρώτη βαρυσήμαντη προεκλογική ομιλία του, την περασμένη Κυριακή, στην οποία «κήρυξε τον πόλεμο» κατά των αγορών, ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών έχει ενισχύσει τη θέση του. Δημοσκόπηση της εταιρείας CSA έδειξε ότι στον πρώτο γύρο ο Ολάντ αποσπά το 31% των ψήφων (+2) ενώ ο Σαρκοζί το 25% (-1%) ενώ στο δεύτερο γύρο ο Σοσιαλιστής υποψήφιος κάνει... περίπατο, εξασφαλίζοντας το 60% των ψήφων.

Το πρόγραμμα του Φρ. Ολάντ
Αύξηση του φόρου στις τράπεζες κατά 15%.
Αύξηση του φόρου στις μεγάλες επιχειρήσεις στο 35%.
Αύξηση του φόρου στα υψηλά εισοδήματα στο 45%.
150.000 επιδοτούμενες θέσεις εργασίας.
60.000 προσλήψεις στα σχολεία και στην Αστυνομία.
Ηπιότερη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση.

Η Ελλάδα χρειάζεται ανάπτυξη για να ανακάμψει, τονίζει ο Φρανσουά Ολάντ
Η επιστροφή της Ελλάδας στην ανάπτυξη είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν τα ελλείμματα που έχει, υπογραμμίζει ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών για την προεδρία της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ που υπόσχεται ότι θα εργαστεί για να πανευρωπαϊκό αναπτυξιακό σχέδιο. Συνεργάτες του επισημαίνουν μάλιστα ότι η Ευρώπη πρέπει να δείξει αλληλεγγύη. Όπως τόνισε ο Ολάντ σε συνέντευξη του στο σταθμό BFM TV-RMC, δεν μπορεί να υπάρξει επαρκής μείωση των ελλειμμάτων του ελληνικού Δημοσίου χωρίς ανάπτυξη, όπως άλλωστε και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Παράλληλα, ο Ολάντ υποσχέθηκε ότι αν εκλεγεί θα παλέψει για να διατυπωθεί ένα πανευρωπαϊκό σχέδιο για την ανάπτυξη. Πρόσθεσε ακόμη ότι θα επαναδιαπραγματευτεί το σχέδιο περί δημοσιονομικής πειθαρχίας που είχαν συμφωνήσει οι ηγέτες της ΕΕ στη Σύνοδο Κορυφής στις 30 Ιανουαρίου.

 EΠΙΣΗΣ ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΗ ΤΗ ΦΑΣΙΖΟΥΣΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΣ:

«Αναλογίζεστε πάνε δύο χρόνια που οι Ευρωπαίοι προφασίζονται ότι θα σώσουν την Ελλάδα και της επιβάλλουν ολοένα και πιο σκληρά σχέδια λιτότητας», ανέφερε ο κ. Ολάντ, ο οποίος είπε κατηγορηματικά πως η Ελλάδα δεν πρέπει να φύγει από το ευρώ και σημείωσε ότι εκείνο που πρέπει να γίνει είναι η έκδοση ευρωομολόγων.
Όταν ο δημοσιογράφος απάντησε ότι οι Γερμανοί λένε «όχι» στα ευρωομόλογα, ο κ. Ολάντ είπε: «Και επειδή δεν το θέλουν οι Γερμανοί; Η Μέρκελ τι ακριβώς αποφάσισε λοιπόν να υποστούν οι Έλληνες;» και πρόσθεσε «Θα πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε γιατί υποφέρουν οι λαοί και αμφισβητείται η δημοκρατία. Τι σημαίνει ότι θα γίνουν εκλογές στην Ελλάδα όταν τα δύο κύρια κόμματα υποχρεώθηκαν να συμφωνήσουν για τη νέα δανειακή σύμβαση». Ο κ. Ολάντ. μίλησε και για θέμα δημοκρατίας στην Ευρώπη: «Ποιο είναι το περιθώριο ελιγμών των Ελλήνων; Το μόνο κόμμα που βγήκε από τον κυβερνητικό συνασπισμό είναι η άκρα δεξιά. Βλέπετε τον κίνδυνο; Για τους Ευρωπαίους υπάρχει και θέμα δημοκρατίας»

ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ ΟΙ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΚΛΗΡΟΥ ΡΟΚ ΚΑΘΩΣ ΕΝΑΣ ΓΝΗΣΙΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ ΟΠΩΣ Ο ΟΛΑΝΤ ΔΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ > ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΣΕ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΑΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΠΑΘΗΤΙΚΗ.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΛΗΘΙΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΤΑΙΡΕΟΤΗΤΑ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΓΙΑ ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Υ.Γ ΟΤΑΝ ΛΕΓΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΓΙΑ ΕΥΡΩΟΜΟΛΟΓΑ ΜΑΣ ΚΟΥΝΑΓΑΝ ΤΟ ΧΕΡΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΟΧΙ ..ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΘΑ ΑΡΝΗΘΟΥΝ ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ > ΤΟΥΣ.
Προτείνει επίσης ηπιότερη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, υποσχόμενος ότι οι νέοι απασχολούμενοι θα μπορούν να συνταξιοδοτηθούν πριν από τη νόμιμη ηλικία των 62 ετών με την προϋπόθεση ότι έχουν συμπληρώσει τα απαιτούμενα 41,5 χρόνια εργασίας. Το πρόγραμμα αυτό θα χρηματοδοτηθεί με την αύξηση κατά 0,1% στις εργατικές εισφορές και τη φορολογία των μισθωτών.


ΓΙ' ΑΥΤΟ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!