Η αγωνία μας είναι να ξαναεκφράσουμε τους δημοκρατικούς πολίτες

Όταν την ώρα της κρίσης ένα κόμμα μετατρέπεται από παραγωγός πολιτικών λύσεων και κοινωνικών οραμάτων σε διαχειριστή προσωπικών αντιθέσεων και εξωπολιτικών συμφερόντων τότε έχουμε ένα κρίσιμο έλλειμμα πολιτικής. Σ΄ ένα κράτος που καταρρέουν οι δημόσιες λειτουργίες, σε μία χώρα που καταρρέει η παραγωγική διαδικασία αντί για διαρθρωτικές αλλαγές, επίμονος μονόλογος μετρολογίας. Αντί για σχέδιο, στρατηγική, προοπτική και ελπίδα, συντηρητικές, νεοφιλελεύθερες εμμονές που οδηγούν σε κατάθλιψη και έκρηξη! Σήμερα δίνουμε ένα διμέτωπο αγώνα απέναντι σε μια δεξιά διακυβέρνηση και σε μια δεξιά αντίληψη για το ρόλο μας ως έκφραση της κοινωνίας.

Η σύγκρουση σήμερα δεν είναι σύγκρουση μόνο ιδεολογιών και πολιτικών σχηματισμών. Είναι σύγκρουση νοοτροπίας και στάσης ζωής. Στη σύγκρουση αυτή είμαστε ξεκάθαρα με την παράταξη της κοινωνίας, της παραγωγής, και των αλλαγών, και όχι με την παράταξη της ιδιοτέλειας, του πλουτισμού μέσα από τον τυχοδιωκτισμό και την τεμπελιά, την παράταξη της συντήρησης, που φοβάται τις αλλαγές. Σε αυτή την πορεία θα έχουμε δίπλα μας τους ανθρώπους της εργασίας, τους ανθρώπους της δημιουργίας και της παραγωγής. Αυτοί οι Έλληνες μας κάνουν περήφανους. Είναι οι άνθρωποι που δεν το βάζουν κάτω, που θέλουν να προχωρήσουν μπροστά, είναι οι άνθρωποι του μόχθου και της ευρηματικότητας, οι άνθρωποι που δεν συμβιβάζονται με μια θεσούλα στο δημόσιο απλά για να λένε ότι δουλεύουν κάπου. Τέλος είναι οι άνθρωποι της καινοτομίας και της δημιουργίας και με αυτούς θα πάμε μπροστά. Θα συνθέσουμε τα καλύτερα κομμάτια της κοινωνίας για να δημιουργήσουμε την ομάδα που θα πορευτεί σε αυτό το δύσκολο αγώνα και είμαστε βέβαιοι για την επιτυχία του εγχειρήματος.

Η αγωνία μας είναι να ξαναεκφράσουμε τους δημοκρατικούς πολίτες, τα μέλη της δημοκρατικής παράταξης, τους μικρομεσαίους, τους μη προνομιούχους, που έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, τον χώρο της πολιτικής αναφοράς και νομιμοποίησής μας. Αυτούς τους συμπολίτες μας που είναι εργαζόμενοι, υπάλληλοι, αγρότες, μικρομεσαίοι, έμποροι, αυτοί που επιχειρούν καινοτομώντας, βιοτέχνες, συνταξιούχοι, νοικοκυρές, φοιτητές, σπουδαστές, άνεργοι, νεόπτωχοι. Αυτόν τον κόσμο είναι η αγωνία μας να τον ξαναεκφράσουμε. Γιατί αυτό που συμβαίνει είναι απουσία πολιτικού λόγου. Γιατί αυτός ο κόσμος, αυτοί οι πολίτες, αυτή η ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής οικονομίας, είναι αυτοί οι οποίοι σηκώνουν το βάρος της κρίσης, αυτοί ματώνουν.