Ο ΟΗΕ προς τιμήν των αγώνων της γυναίκας στον εργασιακό βίο και στη δημόσια ζωή καθιέρωσε τη συγκεκριμένη μέρα ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας.
Στην Ελλάδα, σε μια σύντομη ιστορική διαδρομή, συναντάμε τις Ελληνίδες να αποκτούν δικαίωμα “εκλέγειν και εκλέγεσθαι” το 1952, τη νομοθετική κατοχύρωση της ισοτιμίας με τον άνδρα το 1982, τη μισθολογική εξίσωση με τους άνδρες λίγο αργότερα υπό τον Γ.Γεννηματά ως Υπουργό Εργασίας και τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων το 1986.
Την ισοτιμία, ωστόσο, δε θα την φέρουν οι νόμοι, αλλά οι άνθρωποι.
Στις μέρες μας, ακόμα και σε αναπτυγμένες χώρες, η γυναίκα γίνεται αντικείμενο βίας και κοινωνικού αποκλεισμού. Αντιμετωπίζεται ως άνθρωπος δεύτερης κατηγορίας στον εργασιακό τομέα και στην πολιτική δράση. Παρά τις κατακτήσεις των τελευταίων δεκαετιών και τη σημαντική βελτίωση της κοινωνικής της θέσης, μένουν ριζωμένες αναχρονιστικές νοοτροπίες και οπισθοδρομικές αντιλήψεις στον κοινωνικό ιστό.
Η Μελίνα Μερκούρη το απόλυτο σύμβολο του φεμινισμού και των αγώνων για τον ελληνικό πολιτισμό που μας άφησε πρόωρα την 6η Μάρτη του 1994 είχε πει κάποτε: «Η γυναίκα φέρνει τη ζωή μέσα της. Η γυναίκα είναι δεμένη με τη ζωή την ίδια και είναι αφιερωμένη στην προστασία της».
Η γυναίκα, λοιπόν, είναι υποκείμενο έκφρασης, βούλησης, δημιουργίας και δράσης… Έχει αποδείξει ότι μπορεί να επιτύχει στον πολλαπλό ρόλο μητέρας-συζύγου-εργαζομένης. Και γι’ αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ισότιμο κοινωνικό μέλος. Η πολιτεία, σε μια εποχή κρίσης που πλήττονται κοινωνικά κεκτημένα, οφείλει να παρέχει ευκαιρίες και να διασφαλίζει την παρουσία της γυναίκας στο κοινωνικό προσκήνιο.
Oι Αριστεροί Σοσιαλδημοκράτες αντιλαμβανόμαστε το γυναικείο ζήτημα ως κοινωνικό πρόβλημα, ως μέρος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης σε άνισες κοινωνίες κι όχι ως διαμάχη φύλων.
Για μας δε νοείται πρόοδος και ανανέωση της κοινωνίας χωρίς να περιλαμβάνει το κεφάλαιο που λέγεται ισοτιμία ανδρών και γυναικών. Πρόκειται για τις αξίες της δικαιοσύνης, της ισότητας και της ανθρώπινης κοινωνίας…
Πέρα απ΄τις ευχές και τους αστεϊσμούς σήμερα αξίζει να σκεφτούμε περισσότερο
- εκείνες της γυναίκες που μοχθούν καθημερινά, που αντιμετωπίζουν τον έμφυλο ρατσισμό στην εργασία τους,
- τις γυναίκες του 3ου κόσμου όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα, η σεξουαλική ελευθερία, ισότητα των φύλων παραμένει κενό γράμμα,
- τις γυναίκες που γίνονται προϊόν αγοραπωλησίας, trafficing
- και τις καθημερινές ηρωϊδες της διπλανής πόρτας που εργάζονται στο σπίτι η εκτός σπιτιού και αγωνίζονται ως σύζυγοι, μητέρες και παιδαγωγοί να “αναστήσουν” τα παιδιά τους…
Σ’ αυτές ανήκει η σημερινή μέρα, σ’ αυτές ταξιδεύει η σκέψη και σ΄αυτές απευθύνονται οι αγώνες μας για μια Δίκαιη Κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου