Πολίτες της Ευρώπης στα χρόνια της χολέρας

Του Ηλία Παππά*

Τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερο ζούμε σαν Έλληνες την προσήλωση στην αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία ως μέσο συγκράτησης της δημοσιονομικής κρίσης  και την αποφυγή των κινδύνων που θα συνεπάγονταν μια ενδεχόμενη κατάρρευση της οικονομίας. Η Ευρωπαϊκή ένωση, μην καταλαβαίνοντας τον κίνδυνο που ενέχει  η ανάμειξη ενός τρίτου παίκτη στην επίλυση του ελληνικού προβλήματος, καλεί το Διεθνές Νομισματικό ταμείο  και αναδιαμορφώνει έναν μηχανισμό στήριξης και σωτηρίας της χώρας που υπόσχεται  πως με την τήρηση συγκεκριμένων δημοσιονομικών προσαρμογών η Ελληνική οικονομία θα καταστεί ξανά ανταγωνιστική και το χρέος της χώρας βιώσιμο. Το ένα μνημόνιο συνεργασίας διαδέχεται το άλλο χωρίς κανένα από αυτά να μπορεί να υποσχεθεί πως η χώρα θα βγεί από αυτήν την κατάσταση μαρασμού χωρίς πρόσθετα μέτρα.

Κάπου εδώ σταματάει η οικονομική εξιστόρηση της κρίσης και ξεκινάν οι επιπτώσεις όλων αυτών των μέτρων αλλά και οι στρατηγικές επιλογές που ακολούθησε η χώρα . Οι περικοπές για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού επικεντρώθηκαν κυρίως στις θεωρούμενες σπατάλες που εμφάνιζαν κατ εικόνα διάφοροι τομείς του κράτους. Το λάθος όμως έγκειται πως όλες οι δομές του κοινωνικού κράτους εντάχθηκαν σε αυτήν την κατηγορία ως ζημιογόνες ή τουλάχιστο υπερβολικά δαπανηρές. Το ιδιότυπο και ασθενές Ελληνικό κοινωνικό κράτος σήμερα ουσιαστικά έχει εξαφανιστεί κάνοντας της ζωές των Ελλήνων πολιτών να γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω. Ένα σύστημα μακροδομών οργάνωσης του ευρύτερου κράτους καταρρέει , συρρικνώνοντας το ίδιο το κράτος τον εαυτό του σε αποκλειστικά απαραίτητες πυρηνικές λειτουργίες ύπαρξης του.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση την οποία συναποτελεί και η χώρα μας μοιάζει να αντιμετωπίζει το παράδειγμα Ελλάδα με το σκεπτικό πως οι αγορές είναι σημαντικότερες από τους ίδιους τους πολίτες της. Στο βωμό της τέλειας δημοσιονομικής προσαρμογής κοινωφελείς υπηρεσίες και πρόνοια θυσιάζονται. Όμως έχει έρθει ο καιρός να συνειδητοποιήσει πως κινδυνεύει σοβαρά το Ενωσιακό εγχείρημα και βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο διχοτόμησης Βορρά – Νότου. Πρέπει να αναλάβει τέτοιες δράσεις ώστε να ξανακερδηθεί τόσο η συνοχή μεταξύ των κρατών, αλλά κυρίως η εμπιστοσύνη από πλευράς πολιτών. Πλέον είναι καιρός να πάρει τέτοιες πολιτικές αποφάσεις ώστε να οδηγήσουν σε μια νέα και σταθερή Ευρώπη που να μην γίνεται βορά στα σαγόνια των κερδοσκόπων και των αγορών.

*Ο Ηλίας Παππάς είναι φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης