Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Tι ξέχασε να πει ο κύριος Τσίπρας στο Ίδρυμα Καραμανλή.


Mια εύστοχη ανακοίνωση της ΠΑΣΠ Νομικής Αθήνας.

Περισσότερα στο paspnomikis.wordpress.com
comic465a.limghandlerΕίναι αλήθεια ότι ο κύριος Τσίπρας στην προσπάθεια του να ανασυντάξει όχι τη χώρα αλλά το κόμμα του με στόχο την κυβέρνηση και το προσωπικό του στοίχημα για την πρωθυπουργία είναι αλήθεια ότι έχει βάλει πολύ νερό στο κρασί του. Έχει ξεχάσει πολλά πράγματα τόσο απ΄την νεώτερη πολιτική ιστορία της χώρας όσο και από την ίδια την πολιτική του διαδρομή.
  • O κύριος Τσίπρας ξέχασε ότι ευχόταν να γίνουμε Αργεντινή γι’αυτό και όταν την επισκέφτηκε μας συνέστησε να αποφύγουμε το παράδειγμα της.
  • Ξέχασε ότι στην Ελλάδα έλεγε οτι θα καταργήσει (sic) το Μνημόνιο γι’ αυτό και στην Αμερική είπε ότι δεν θα το σκίσει.
  • Ο κύριος Τσίπρας ξέχασε ότι Αριστερά θα πει να συγκρούεσαι με τα οργανωμένα συμφέροντα γι’ αυτό και στη Βουλή έφερε αντιθεσμικά και επεδείκνυε ένα “letter of support” για επένδυση γερμανικού τραπεζιτικού κολοσσού.
  • Ο κύριος Τσίπρας ΞΕΧΑΣΕ όμως και το Λαμπράκη, το στρατοδικείο του Γλέζου για κατασκοπεία επί Καραμανλή, ξέχασε τα ξερονήσια, τους ΕΔΑίτες, τον Ανένδοτο Αγώνα για τη Δημοκρατία,το τριφασικό εκλογικό σύστημα και τις εκλογές Βίας και Νοθείας.

ΞΕΧΑΣΕ κι αυτό άλλωστε αποδεικνύει η αλίευση ψήφων στα θολά νερά του Ιδρύματος Κ.Καραμανλής.

Ας δούμε τι άλλο όμως ξέχασε να πει για την πολιτική ιστορία του Κων.Καραμανλή πέρα απ΄τις διαδικαστικές φιλοφρονήσεις και του εναγκαλισμούς διακομματικής αβρότητας.
Ξέχασε ότι ο “εθνάρχης” κλήθηκε από το ΠΑΛΑΤΙ να αναλάβει πρωθυπουργός, τον Οκτώβρη του 1955. Τον κατάγγειλαν ολόκληρη η αντιπολίτευση αλλά και οι Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Στέφανος Στεφανόπουλος και Σπύρος Μαρκεζίνης.
Έμεινε στο συρτάρι πως πέρα από την ΕΡΕ ο Καραμανλήςο Α’ δημιούργησε έναν εκλογικό νόμο που μετέτρεψε το 47,38% των ψήφων του κόμματος του σε 165 βουλευτές, ενώ η Δημοκρατική Ένωση, με 48,15%, έμεινε στους 132. Στις επόμενες εκλογές, με νέο εκλογικό σύστημα, το ποσοστό ψήφων της ΕΡΕ έπεσε στο 41,16%, αλλά η δύναμή της στη Βουλή ανέβηκε στους 171 βουλευτές. Μετά, ήρθαν οι εκλογές της βίας και νοθείας (29 του Οκτώβρη του 1961) που του χάρισαν 176 βουλευτές.
Ψιλά γράμματα για τους “αριστερούς” του ΣΥΡΙΖΑ.
Ως την παραίτησή του το 1963 (μετά από εκείνο το «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;»), είχε καταφέρει να ισχυροποιήσει το αστυνομικό κράτος, στον κόρφο του οποίου ανδρώθηκαν παρακρατικοί («Καρφίτσες» κ.λπ.), επίσημοι κρατικοί τραμπούκοι (ΤΕΑ κ.λπ.) αλλά και κομματικοί (ΕΚΟΦ κ.λπ.), να μετατρέψει την Αθήνα σε χρυσωρυχείο για τους εργολάβους καταστρέφοντας το ιστορικό και πολιτιστικό πρόσωπο της πόλης. Την ίδια εποχή που μάλιστα η χώρα αναπτυσσόταν με εκθετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ο πλούτος παρέμενε για του λίγους και κυρίως για τους ξένους μεγαλο -κεφαλαιούχους. Η ανάπτυξη δεν σήμαινε την άνοδο του βιοτικού επιπέδου του Λαού αλλά τη φτώχεια και την εγκατάλειψη.
Φτώχεια που γέμιζε τα καμιόνια και πλοία με Έλληνες μετανάστες που κατέκλυσαν κάθε γωνιά της γης τις δύσκολες δεκαετίες του 50 και του 60 και  εγκατάλειψη που ρήμαξε την ελληνική ύπαιθρο με αποτέλεσμα τον υδροκεφαλισμό των αστικών κέντρων.
Έτσι αντί για περιφερειακή ανάπτυξη της ελληνικής επαρχίας, αντί της κοινωνικής μέριμνας για συγκράτηση του μεταναστευτικού κύματος επιλέχθηκε η σπατάλη κονδυλίων για την στήριξη του καθεστώτος. Κονδύλια που τροφοδοτούσαν κονδυλοφόρους με τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων να καθορίζουν, ποιος θα βρει δουλειά και ποιος όχι, με τον χαφιεδισμό, ως επίσημη ιδεολογία του κράτους ναΔΙΧΑΖΕΙ ΤΟ ΛΑΟ, ΝΑ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Η σύγκρουσή του με το παλάτι ήταν αναπόφευκτη. Αυτό τον είχε αναδείξει πρωθυπουργό. Επόμενο ήταν να τον θεωρεί δικό του όργανο ως το τέλος. Αν εκείνος αποφάσισε να σηκώσει κεφάλι, φυσικά και θα έπρεπε να αναμένει την αντίδραση. Με τον λαό κατηγορηματικά εναντίον του, όπως έδειξαν όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις, και με το παλάτι πια να μην τον θέλει, το Παρίσι ήταν η πιο αξιοπρεπής λύση. Ούτε σύγκριση, με τον Γεώργιο Παπανδρέου, όταν το ιουλιανό ανακτορικό πραξικόπημα του 1965 ξεσήκωσε πρωτοφανή λαϊκή αντίδραση.
imagesΓια την πρώτη οκταετία του Καραμανλή, οι οπαδοί του επισείουν το ότι έφτιαξε δρόμους και ξεκίνησε τη σύνδεση με την τότε ΕΟΚ. Όντως. Αν ζούσε ο Παπάγος, δε θα στρεφόταν προς την Ευρώπη; Αν γινόταν ο Γεώργιος Παπανδρέου πρωθυπουργός, όπως ήθελε ο λαός, δεν θα κινούσε τις διαδικασίες; Ο Ράλλης; Ο Κανελλόπουλος;
Ο οποιοσδήποτε μη κομμουνιστής πολιτικός, το ίδιο δεν θα έπραττε;
Εκτός αν πιστεύουν κάποιοι μαζί με το δικτάτορα Γ.Παπαδόπουλο ότι η Ένωση Κέντρου ήταν κομμουνιστική οργάνωση.
Μένουν οι δρόμοι, με ή χωρίς τα «βραχώδη οικόπεδα», επιχείρημα παρόμοιο με αυτός των υποστηρικτών της 21ης Απριλίου.
Αν λοιπόν, η πρώτη «εποχή Καραμανλή» ξεκίνησε χάρη στην επιλογή του παλατιού, η δεύτερη οφείλεται στην κατάρρευση της χούντας με το έγκλημα στην Κύπρο που έγινε η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για όσους με τις συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου το προετοίμασαν.
Ο αυτοεξόριστος των Παρισίων ήταν ο μοναδικός πολιτικός που, με κάθε επιμέλεια, απέφυγε να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο για το καθεστώς των Απριλιανών κι αυτό ξεχάστηκε να ειπωθεί στην εκδήλωση στο ομώνυμο ίδρυμα.
Ενοχλούταν μάλιστα όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου του ζητούσε «φορτικά» να πάρει θέση. Κρατούσε για τον εαυτό του τον ρόλο της χρυσής εφεδρείας, την ίδια ώρα που ο ελληνικός λαός στέναζε στον γύψο της τυραννίας. Φυσικά και προτιμήθηκε ως διαχειριστής της μεταπολίτευσης, καθώς η σιωπή του αποδείχθηκε χρυσός. Τον Ανδρέα θα καλούσαν; Ή τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο; Ή τον Γεώργιο Μαύρο;
Γι’ αυτό και ορθώς ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν ο στρατ. Φ.Γκιζίκης παρέδωσε την εξουσία στον Καραμανλή, έτσι απλά, είπε:
“Είχαμε αλλαγή φρουράς, το μόνο που άλλαξαν είναι οι στολές”.
Και, βέβαια, ήταν αναίμακτη η μεταπολίτευση: Οι χουντικοί να γλιτώσουν το τομάρι τους προσπαθούσαν, καθώς με την ανεκδιήγητη επιστράτευση είχαν χάσει και πόστα και τ’ αβγά και τα πασχάλια.
Κατάργησε λένε ο Κων. Καραμανλής τον Ν.509 και νομιμοποίησε το ΚΚΕ.
Πότε; Το ΚΚΕ λειτουργούσε φανερά από την πρώτη στιγμή της μεταπολίτευσης και η ως τότε παράνομη «Νέα Ελλάδα» κυκλοφορούσε νόμιμα  μέσω του πρακτορείου διανομής των εφημερίδων. Ο Καραμανλής, απλά, επισημοποίησε μια ντε φάκτο κατάσταση.
Με το δίλημμα «Καραμανλής ή τανκς» του μουσικά μεγάλου αλλά πολιτικά μικρού Μ.Θεοδωράκη, ο αρχηγός της Ν.Δ. πήρε για πρώτη και τελευταία φορά στη ζωή του την έγκριση της απόλυτης πλειοψηφίας να κυβερνήσει. Και την πήρε πανηγυρικά, με 54,37%!
Τρία χρόνια αργότερα, όταν είχε πια εξασφαλιστεί η «αναίμακτη μεταπολίτευση», είχε εγκριθεί το στιγμιαίο και είχαν μεταβληθεί σε ισόβια οι εις θάνατον καταδίκες, το ποσοστό του γύρισε στα φυσιολογικά επίπεδα του 1958, με 41,84%!
Οι καιροί δεν ανέχονταν πια βία και νοθεία. Κι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής φρόντισε έγκαιρα να πάει πιο πέρα: Η Ένωση Κέντρου διασπάστηκε γι’  άλλη μια φορά, το κόμμα των Νεοφιλελευθέρων διαλύθηκε, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος παραιτήθηκε μεγαλόψυχα και, στο τέλος της αναταραχής, προέκυψε Πρόεδρος Δημοκρατίας ο Καραμανλής.
Στα 1985, όταν κατάλαβε ότι δεν τον έπαιρνε άλλο, παραιτήθηκε πρόωρα και φανερά ενοχλημένος. Γι’ άλλη μια φορά δήλωσε πως δεν έχει σχέση «με αυτό που αποκαλείται δημόσιος βίος», καθώς έβλεπε τον Σαρτζετάκη στην πολυθρόνα. Μόλις όμως η ευκαιριακή πλειοψηφία της Ν.Δ. το γνωστό “βρώμικο” 89′ του το επέτρεψε, ξαναγύρισε στην προεδρία, το 1990.
Αυτόν τον Καραμανλή θυμόμαστε εμείς, αυτόν θυμάται κι ο δημοκρατικός ελληνικός λαός που έχασε τη δουλειά του γιατί δεν είχε το απαραίτητο πιστοποιητικό απ΄το χωροφύλακα, ο λαός που βασανίστηκε, φυλακίστηκε, εκτοπίστηκε στα ξερονήσια. Αυτόν θυμάται και μια κοινωνία κομμένη στα δυο, με “πατριώτες” και μιάσματα.
Η καλύτερη ανάμνηση του Καραμανλή όσον αφορά το πολιτειακό ζήτημα είναι ένα τηλεφώνημα που δεν έγινε ποτέ. Ένα τηλεφώνημα στο έκπτωτο Κωνσταντίνο που περίμενε την παλινόρθωση του.
Αλλά ακόμα και σ’ αυτό υπάρχει η υστεροβουλία της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Γιατί όπως λέει κι ο θυμόσοφος λαός: “Ανύπανδρος προξενητής για λόγου του γυρεύει”.
Αυτά ξεχάσατε να πείτε κύριε Τσίπρα στο Ίδρυμα Κων.Καραμανλής.
Σας τα θυμίζουμε εμείς!!!
Ελπίζουμε μόνο ο Λαός να μην ξεχάσει τις παλινωδίες σας!

ΠΑΣΠ ΝΟΜΙΚΗΣ

Η Αριστερά της Πράξης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου